წარმოადგენს ამერიკის ერთ-ერთი სასწავლებლის ოფიციალურ გვერდს. საგნობრივად ეხება მხოლოდ ისტორიას. შეგიძლიათ ისარგებლოთ. გამოყენების შემთხვევაში სავალდებულოა აცნობოთ ოფიციალურად საიტის ადმინისტრაციას, წინააღმდეგ შემთხვევაში, შესაძლოა, დაგეკისროთ რაიმე პასუხისმგებლობა საავტორო უფლებების დარღვევისათვის.
суббота, 17 ноября 2018 г.
ვებ-გვერდი ისტორიის მასწავლებლებისთვის
წარმოადგენს ამერიკის ერთ-ერთი სასწავლებლის ოფიციალურ გვერდს. საგნობრივად ეხება მხოლოდ ისტორიას. შეგიძლიათ ისარგებლოთ. გამოყენების შემთხვევაში სავალდებულოა აცნობოთ ოფიციალურად საიტის ადმინისტრაციას, წინააღმდეგ შემთხვევაში, შესაძლოა, დაგეკისროთ რაიმე პასუხისმგებლობა საავტორო უფლებების დარღვევისათვის.
დოკუმენტების გამოყენება ისტორიის სწავლებისას.
ისტორიული დოკუმენტების
გამოყენება
სასწავლო პროცესში
ისტორიული დოკუმენტების სხვადასხვა ჯგუფი არსებობს. მაგ:
1. ხელნაწერი
1. ხელნაწერი
2. ნივთიერი
3. ეთნოგრაფიული
4. ზეპირსიტყვიერი
5. ლინგვისტური
6. ფოტო-კინოდოლუმენტები
7. ფონო-დოკუმენტები და სხვა.
გაკვეთილზე დოკუმენტის გამოყენებაზე უარის თქმა მეთოდური შეცდომაა. დოკუმენტი წარმოადგენს მონათხრობსა და სახელმძღვანელოსთან ერთად დამხმარე საშუალებას.
დოკუმენტზე მუშაობის მრავალი ხერხი არსებობს. მათი არჩევანი დამოკიდებულია პედაგოგის კვალიფიკაციაზე და მოსწავლეთა მომზადების დონეზე.
დოკუმენტები, რომლითაც ხელმძღვანელობენ პედაგოგები,
ძირითადად
ორ
ჯგუფად იყოფა:
1. სააქტო დოკუმენტები: იურიდიული, საოჯახო, პოლიტიკური, სტატისტიკური, პროგრამული (სიგელები, სახელმწიფო აქტები, კანონის ტექსტები და სხვა)
2. თხრობითი და აღწერილობითი ხასიათის ლიტერატურული დოკუმენტები: მემუარები, მატიანეები, ქრონიკები, ცხოვრების აღწერა, მიმოწერა და სხვა. ამ ჯგუფს მიეკუთვნება, აგრეთვე, მხატვრული ლიტერატურის დოკუმენტები: პროზა, პოეზია, მითები, ზღაპრების და სხვა.
სირთულეები დოკუმენტების გამოყენებისას:
1. მოცულობით დიდია, დაწერილია რთული ენით, საჭიროებს ახსნა-განმარტებებს. ამ შემთხვევაში, მასწავლებლის მთავარი პრინციპი უნდა იყოს მოკლე, ხელმისაწვდომი შინაარსით და გასაგები ენით მისი გადმოცემა.
2. ყველა დოკუმენტი არ შეესაბამება პროგრამას და სასწავლო სამუშაოს ამოცანებს. ამ შემთხვევაში, პედაგოგმა უნდა გამოიყენოს მხოლოდ ტექსტის ყველაზე აუცილებელი ადგილები.
ისტორიული დოკუმენტის ტექსტზე მუშაობა შეიძლება იყოს სხვადასხვანაირად ორგანიზებული. მაგ:
1. დოკუმენტის განხილვა თვით პედაგოგის მიერ.
2.დოკუმენტის განხილვა მოსწავლეების მიერ პედაგოგის უშუალო ხელმძღვანელობით.
3. მოსწავლეთა დამოუკიდებელი მუშაობა დოკუმენტზე კლასში პედაგოგის მითითებით.
4. მოსწავლეთა დამოუკიდებელი მუშაობა დოკუმენტზე სახლში პედაგოგის მითითებით.
გაკვეთილზე ისტორიულ დოკუმენტზე მუშაობის ორი ხერხი
არსებობს;
1. დოკუმენტის ჩართვა პედაგოგის მონათხრობში;
2. მოსწავლეთა ორგანიზება დოკუმენტის ტექსტზე მუშაობისას, მისი ანალიზი.
ეს ორი ხერხი კიდევ იყოფა ქვე-ნაწილებად.
მაგ:
დოკუმენტის ჩართვა მასწავლებლის მონათხრობში ხდება შემდეგი მიზნებით;
1. დოკუმენტის გამოყენება მონათხრობის გასამდიდრებლად და გასახატოვნებლად დამოწმების გარეშე.
2. დოკუმენტის გამოყენება, მისი მოკლე დახასიატებით და ცალკეული ნაწილების ჩართვით მონათხრობში.
3. ციტატების განხილვა დოკუმენტიდან ცალკეული მდგომარეობის დასამტკიცებლად პედაგოგის მონათხრობში
დოკუმენტის შეხამება სახელმძღვანელოს ილუსტრაციებთან.
დოკუმენტის ანალიზი ხდება შემდეგი მიზნებით:
1. კომენტირებული კითხვა დოკუმენტიდან საბოლოო დასკვნის გამოტანით.
2. საუბარი პედაგოგის მიერ წაკითხულ დოკუმენტზე.
3. მოსწავლეთა დამოუკიდებელი მუშაობა დოკუმენტის ტექსტზე. (ამ შემთხვევაში, მოსწავლეებმა უნდა იცოდნენ, თუ რას წარმოადგენს მოცემული ისტორიული დოკუმენტი, როდის და ვის მიერ არის ის შედგენილი, რის შესახებ აწვდის მკითხველს ცნობას და ა.შ. ამ ინფორმაციას მოსწავლე ზოგჯერ თავად პოულობს სახელმძღვანელოში, უფრო ხშირად კი მასწავლებელი აწვდის ცნობებს)
ავტორები: სერგო ვარდოსანიძე, ზოია ჩიმაკაძე, ელგა ცქიტიშვილი.
среда, 25 июля 2018 г.
დაფა, როგორც თვალსაჩინოება...
პირველ რიგში, საჭიროა, მასწავლებელმა გაიაზროს:
- როგორ გამოიყენოს საკლასო დაფა, რაც შეიძლება რაციონალურად?
- როგორ გადაანაწილოს მასზე დასამახსოვრებლად აუცილებელი მასალა, რაც შეიძლება უკეთესად და კომპოზიციურად?
გაკვეთილის მსვლელობის დროს, დაფაზე შეიძლება ჩაიწეროს თარიღები, სახელები, დასახელებები, გეოგრაფიული პუნქტები და ა.შ. ასევე, საშინაო დავალება გაკვეთილის ბოლო მომენტში.
ზოგჯერ დაფა დაკავებულია რეპროდუქციით, ცხრილებით, სქემებით. ასეთ დროს მასწავლებელმა წინასწარ უნდა გაითვალისწინოს სუფთა მინდორის ისეთი განაწილება, რომ ჩანაწერები და საილუსტრაციო მასალა ხელს კი არ უშლიდეს ერთმანეთს, არამედ ავსებდეს ერთი მეორეს.
საერთოდ, დაფაზე ჩანაწერები გამოიყენება მეტი თვალსაჩინოების, სიცხადის, ცოდნის უკეთესი განმტკიცებისათვის.
როგორც წესი, მასწავლებელმა წინასწარ უნდა განსაზღვროს ჩანაწერების განლაგება, რათა არ მოხდეს დაფის ზედმეტი მასალით გადატვირთვა.
უმცროს კლასებში დაფაზე იწერება
1. გაკვეთილის თემა
2. ზოგჯერ შესასწავლი მასალის გეგმა
გაკვეთილის მსვლელობაში კი იწერება:
1. ახალი ტერმინები
2. ისტორიული მოღვაწეების სახელები
3. ქრონოლოგიური თარიღები.
ამასთან, თარიღები იწერება აუცილებლად დროის თანმიმდევრობის დაცვით. ასევე, მნიშვნელოვანია, რომ თარიღები დაიწეროს შესაბამისი მოვლენებისა და ამბების დასახელებასთან ერთად.
უფროს კლასებში პრაქტიკაშია მხოლოდ თარიღების, ტერმინებისა და სახელების ჩაწერა.
დაფაზე ჩანაწერები კეთდება გარკვეული სისტემით.
მარცხნიდან მარჯვნივ
ან სვეტებად ზემოდან ქვემოთ
ჩანაწერები ისე უნდა გაკეთდეს, რომ ხელი არ შეუშალონ ნახატებს, ნახაზებს, სქემებს...
სასურველია, მასწავლებელმა წინასწარ თავის კონსპექტში დაგეგმოს (ჩაინიშნოს) დაფაზე დასაწერად გამზადებული ტერმინები, თარიღები და ა.შ.
თუ მასწავლებელს გააჩნია ხატვის უნარი, მას შეუძლია თხრობის შესაბამისად ნახატიც გამოსახოს ცარცით დაფაზე.
გამოყენებული ლიტ-რა: ისტორიის სწავლების მეთოდიკა. თბილისი 1999 წ.
ავტორები: სერგო ვარდოსანიძე, ზოია ჩიმაკაძე, ელგა ცქიტიშვილი.
თვალსაჩინოებების გამოყენება ისტორიის გაკვეთილზე.
თვალსაჩინოების შერჩევისას მასწავლებელმა უნდა მიმართოს, პირველ რიგში, ისტორიის სასკოლო სახელმძღვანელოს, სადაც უხვადაა მოცემული სხვადასხვა სახის გამოსახულებები, ფოტოსურათები და ა.შ.
თვალსაჩინო მასალების გაკვეთილზე გამოსაყენებლად მასწავლებელი წინასწარ უნდა მოემზადოს. მან უნდა დაამუშაოს შესასწავლი თვალსაჩინო მასალა რამდენიმე ეტაპის მიხედვით. კერძოდ,
1. მომზადება აღქმისათვის
2. დემონსტრირება-შერჩევა
3. აღწერა და გარჩევა
4. საერთო დახასიათება.
1. მომზადება აღქმისათვის - ამ მომენტში არ უნდა შემოვიფარგლოთ თვალსაჩინოების უბრალოდ ჩვენებით. მაგ: მასწავლებელმა უნდა მისცეს მოსწავლეებს მოკლე ახსნა-განმარტება. უნდა გააცნოს მისი შექმნის ისტორია, დაახასიათოს იმ ეპოქის საზოგადოებრივ-ისტორიული პირობები და ა.შ.
2. დემონსტრირება-შერჩევა - საჩვენებელი მასალა მოსწავლეთათვის მოსახერხებელ ადგილას უნდა იყოს გამოფენილი. ბავშვებს უნდა მიეცეთ მცირე დრო უხმოდ დაათვალიერონ თვალსაჩინოება. მას ყველა ადვილად უნდა ხედავდეს. ჩვენება უნდა იყოს მოკლე, გარკვეული და ნათელი. საუბარი არ უნდა გადაიტვირთოს გადახვევებით, დამატებით დეტალებზე საუბრით და ა.შ.
3. ახსნა და გარჩევა - ეს მომენტი უნდა იყოს ნათელი და ლაკონური, მიზანმიმართული რაიმე კონკრეტულისაკენ. ჩვენება უნდა იყოს ზუსტი და თანმიმდევრობითი, ახსნილი პედაგოგის მიერ სიტყვიერად. აქცენტი უნდა გაკეთდეს მთავარსა და მნიშვნელოვანზე.
4. საერთო დახასიათება - დეტალურ დახასიათების შემდეგ აუცილებელია გაკეთდეს დასკვნითი საერთო დახასიათება, სადაც ხაზი გაესმება თვალსაჩინოების მთავარ აზრს და მნიშვნელობას მოცემულ თემაში.
ისტორიის შესასწავლად სხვადასხვა სახის თვალსაჩინოება გამოიყენება. ისინი შეიძლება დავყოთ 3 ჯგუფად. :
1. საგნობრივი
2. გამომსახველობითი
3 პირობით-გრაფიკული
საგნობრივ თვალსაჩინოებას მიეკუთვნება
1.მატერიალური კულტურის ძეგლები (ციხესიმაგრეები, სასახლეები, ეკლესიები და სხვ.)
2.ისტორიული მოვლენების დაუვიწყარი ადგილები (ბრძოლის ადგილები, ხელშეკრულებათა დადების ადგილები, ზეიმების და სხვ,)
3. ხელოვნების ნაწარმოებები
4. სამუზეუმო ექსპონატები: (საყოფაცხოვრებო საგნები წარსულიდან და სხვადასხვა სიძველეები, ტანსაცმელი, სამკაულები და სხვ.)
გამომსახველობით თვალსაჩინოებას მიეკუთვნება
1. სურათები
2. ილუსტრაციები
3. რეპროდუქციები
4. ფოტოსურათები
5. პორტრეტები
6. კარიკატურები
7. კინოფილმები
8. დიაპოზიტივები
9. მაკეტები
10. მოდელები და სხვ.
პირობით-გრაფიკულ თვალსაჩინოებას მიეკუთვნება
1. გეგმები
2. რუკები
3. გრაფიკები
4. აქემები
5. დიაგრამები
6. გრაფიკები და სხვ.
ამასთან, გასათვალისწინებელია მოსწავლეთა ასაკი. მაგალითად დაბალ კლასებში სასურველი და საჭიროა გამოვიყენოთ საგნობრივი და გამომსახველობითი თვალსაჩინოების ნიმუშები. მაღალ კლასებში მეტი ყურადღება უნდა დავუთმოთ სიმბოლური, პირობით-გრაფიკული გამოსახულებანი (რუკები, დიაგრამები, სქემები და ა.შ.)
გამოყენებული ლიტ-რა: ისტორიის სწავლების მეთოდიკა. თბილისი 1999 წ.
ავტორები: სერგო ვარდოსანიძე, ზოია ჩიმაკაძე, ელგა ცქიტიშვილი.
среда, 18 июля 2018 г.
აუდიოწიგნები
აუდიოწიგნები
არაჩვეულებრივი პროექტი გაუკეთებია რადიო "იმედს". თანდათან ივსება ქართული სივრცე ქართული მასალებით, რაც ძალიან მახარებს. კარგია. წარმატებებს ვუსურვებ. თუ კაცი რამეს მოიფიქრებს და დაიწყებს კეთებას, საქმე იმდენია რომ...
вторник, 13 марта 2018 г.
ქალები საქართველოდან
2013 წელს ჰაინრიხ ბიოლის ფონდმა თბილისში ლელა გაფრინდაშვილის, თამარ ცოფურაშვილის, შორენა გაბუნიას, ეკა ფირცხალავას, ეკატერინე აღდგომელაშვილის, თამთა მელაშვილის, ირაკლი ხვადაგიანის, ეკა წერეთლის, ქრისტინე დარჩიასა და თამთა თათარაშვილის ავტორობით გამოსცა წიგნი „50 ქალი საქართველოდან”, რომელშიც გაერთიანდა XIX-XX საუკუნეების საქართველოში მოღვაწე ქართველი ქალების გამორჩეული, შთამაგონებელი ბიოგრაფიები.
8 მარტს, ქალთა საერთაშორისო დღეს, AT.ge ამ წიგნში დაბეჭდილი ფოტოების ნაწილს გთავაზობთ, კომენტარებისთვის კი განსაკუთრებულ მადლობას ვუხდით მანანა მანჯგალაძეს.
მარიამ დადიანი-ანჩაბაძე მეუღლესთან და შვილებთან ერთად. წინააღმდეგობის მიუხედავად, 1900 წელს სოხუმის სამოქალაქო სასწავლებლებში ქართული ენის სწავლება შემოაღებინა რუსებს. ხელს უწყობდა სამკითხველოების დაარსებას. სოხუმში წერა-კითხვის საზოგადოების ფილიალი გახსნა.
ელისაბედ ქავთარაძე სოციალ-ფედერალისტების ოჯახში დაიბადა. სწავლობდა იურიდიულ ფაკულტეტზე. 1928-ში ანტისაბჭოთა საქმიანობის გამო პირველად დააპატიმრეს. მეტეხის ციხეში იჯდა. 1929-ში გადაასახლეს. 1936-ში დაბრუნდა. 1940-ში ისევ გადაასახლეს ყაზახეთში. 28 წელი ცხოვრობდა გადასახლებაში. 1987-ში აირჩიეს “ილია ჭავჭავაძის საზოგადოების” გამგეობის წევრად. საქართველოს დამოუკიდებლობას ვერ მოესწრო – გარდაიცვალა 1988 წელს.
მარიჯანი (მარიამ ტყემალაძე) 1921-ში, როცა პირველი პოეტური კრებული გამოსცა, მისი ლექსები ეროტიკულობის გამო “მოკვეთეს”, მაგრამ საბავშვო მწერლად როგორ აღიარეს, მიკვირს.
სოფო გიგინეიშვილი-მგელაძე. მწერალი. წერდა ფსევდონიმით. მისი ნაწერების ქვეშ ეწერა: “გურული ქალი”, “მუშა ქალი”. კატო მიქელაძე მისი განუყრელი მეგობარი იყო. თავისუფლება, თანასწორობა – ამ ღირებულებებით ცხოვრობდა.
თინათინ ვირსალაძე. ამ კაფანდარა ქალის დამსახურებაა ჩუბინაშვილის ხელოვნების ისტორიის ინსტიტუტის დაარსება. ის ერთ-ერთი მოთავე იყო. თინათინ ვირსალაძე ბოლომდე ამ ინსტიტუტში დარჩა. ძეგლთა დაცვა – ესეც მისი საქმიანობის ერთ-ერთი განხრა იყო.
მარიამ ჯამბაკურ-ორბელიანი. ამ ქალმა 1906 წელს გახსნა ქალთა პირველი ქართული სკოლა საქართველოში. “ტფილისის ბავშვებზე ზრუნვის საზოგადოების” დამფუძნებელი ჩართული იყო უნივერსიტეტის დაარსებაში. ასეც იქნებოდა, რადგან ივანე ჯავახიშვილი მისი სიძე გახლდათ. 33 წლის განმავლობაში მუშაობდა მასწავლებლად.
მინადორა ორჯონიკიძე (ტოროშელიძე) მარქსისტულ წრეში ჩაება. ჟენევაში სწავლობდა სამედიცინოზე. მიემხრო სოციალისტებს. სოციალ- დემოკრატებში განხეთქილების შემდეგ აქტიური “მენშევიკი” გახდა. ხელი მოაწერა დამოუკიდებლობის აქტს, როგორც 1918 წლის პარლამენტის წევრმა. შემდეგში იყო დამფუძნებელი კრების წევრი. გასაბჭოების შემდეგ რეპრესირებული იყო მისი მეუღლე და აგრეთვე შვილები. მინადორა რამდენჯერმე გადაასახლეს. მისი სახე ყველაფერს ამბობს, მასზე მთელი ტრაგედიაა აღბეჭდილი.
ეკატერინე ფორაქიშვილი-სარაჯიშვილი. დავით სარაჯიშვილის მეუღლე. საოცარი ქალი. მას ბერტა ფონ ზუტნერმა ასწავლა გერმანული და კიდევ ბევრი რამ. რაც დავით სარაჯიშვილთან ერთად აკეთა, ეს მისი მოღვაწეობის ერთი მხარეა. მისი გარდაცვალების შემდეგ გააგრძელა საქველმოქმედო საქმიანობა და 3 მილიონი უანდერძა წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას, ისტორიულ-ეთნოგრაფიულ საზოგადოებას, დრამატულ, მუსიკალურ საზოგადოებებს, აგრეთვე ქუთაისის თეატრს. ის ხელს უწყობდა თბილისში პოლიტექნიკური და სხვა სასწავლებლების დაარსებას.
ნუცა ღოღობერიძე. პირველი კინორეჟისორი ქალი საქართველოში. სამი ფილმი გადაიღო. პირველი მიხეილ კალატოზიშვილთან ერთად – “მათი”, შემდეგ “ბუბა”. ფილმების მხატვარი იყო დავით კაკაბაძე. ეკრანებზე გამოვიდა მისი მესამე ფილმიც – “უჟმური”. 1937-ში დახვრიტეს ნუცას ქმარი. ნუცა გადაასახლეს.
ქრისტინე (ჩიტო) შარაშიძე. დამფუძნებელი კრების წევრი. გასაბჭოების შემდეგ ორჯერ დააპატიმრეს. რეპრესირებული იყო მთელი მისი ოჯახი.
ვარინკა წერეთელი. “სულიკო” სიმღერად აკაკის თხოვნით დაწერა. წერა- კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წევრმა საკუთარ სახლში სამკითხველო და სკოლა გახსნა. ისე, 1937 წელს მოსკოვში საქართველოს დეკადაზე “სულიკო” რომ შეასრულეს, ისე წარადგინეს, როგორც ხალხური სიმღერა.
კატო მიქელაძე. ევროპაში სწავლობდა, ბრიუსელის სოციალ-პოლიტიკურ მეცნიერებათა ფაკულტეტი დაამთავრა. იქ ცხოვრობდა 1915 წლამდე. ქალთა მოძრაობის აქტიურმა წევრმა დააარსა “ქალთა ლიგა”. გამოსცემდა გაზეთს “ხმა ქართველი ქალისა”. კომუნისტებმა “ბურჟუაზიული გარყვნილების მქადაგებელი” უწოდეს.
ლიზა ნაკაშიძე-ბოლქვაძე. გურული სოციალ-დემოკრატი. “გურიის ქალთა საზოგადოების” თავმჯდომარე. 1919 წლის დამფუძნებელთა კრების წევრი. გასაბჭოების შემდეგ იწყებს ბრძოლას. ჯერ 1923-ში გადაასახლეს, დაბრუნდა, არ გაჩერდა და ისევ დააპატიმრეს. 1937-ში დახვრიტეს.
ანნა სოლოღაშვილი. ხელი მოაწერა საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტს. 1918 წელს იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი. ერთი წლის შემდეგ აირჩიეს დამფუძნებელი კრების წევრად. 1937-ში დააპატიმრეს და დახვრიტეს.
ბერტა ფონ ზუტნერი. ავსტრიელი. დაქორწინების შემდეგ საქართველოში გადმოსახლდა. ცხოვრობდა ეკატერინე ჭავჭავაძესთან, სამეგრელოში. იყო ალფრედ ნობელის მდივანი. მშვიდობისათვის მებრძოლი. 1905 წელს მშვიდობის დარგში დაჯილდოვდა ნობელის პრემიით. ის იყო პირველი ქალი, რომელმაც ეს პრემია მიიღო. ნობელი მან დაარწმუნა, რომ მშვიდობის დარგში პრემია დაეწესებინა.
დომინიკა ერისთავი. ამ ქალმა დააარსა ქალთა პირველი ორგანიზაცია “ქართველ ქალთა საზოგადოება”. დომინიკა ერისთავი (განდეგილი) პირველი კორექტორი ქალი გახლდათ, აგრეთვე იყო ჟურნალისტი და მთარგმნელი.
მზია ჯუღელი. პირველი ქართველი ოლიმპიური ჩემპიონი ქალი. 13 ოქროს, 9 ვერცხლის, 6 ბრინჯაოს მედლის მფლობელი.
ეს ალექსანდრა ჯაფარიძეა. პირველი ქალი, რომელმაც თეთნულდსა და უშბაზე დადგა ფეხი. ფოტო მასზე ყველაფერს ამბობს.
ბარბარე ჯორჯაძე. უხ, რა მაგარი ქალი და თან სულ სხვადასხვა მიმართულებით. განათლება არ მიუღია, მაგრამ არავის ჩამოუვარდებოდა. გახდა მწერალი. ილიას ენის შესახებ პოლემიკაში შეება. დღესაც ხელიდან ხელში გადადის მისი “სამზარეულო და საოჯახო სამეურნეო ნაცადი ცნობანი”, სადაც რჩევები და ქართულ-ევროპული კერძების რეცეპტებია დაბეჭდილი. ჩართული იყო “ქალთა საკითხების” ირგვლივ გამართულ ყველანაირ საქმიანობაში. მისი წერილი “ორიოდე სიტყვა ყმაწვილ კაცების საყურადღებოდ” ქართული ფემინიზმის მანიფესტად ითვლება.
რუსუდან მეფისაშვილი. ხელოვნებათმცოდნე. ისტორიკოსი. ხელმძღვანელობდა საქართველოს ისტორიის, კულტურისა და ბუნების ძეგლთა დაცვის მთავარ სამმართველოს. იგი ითვლება გიორგი ჩუბინაშვილის სახელობის ქართული ხელოვნების ისტორიის ინსტიტუტის დამფუძნებლად.
ელეონორა ტერ-ფარსეგოვა-მახვილაძე. სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი, აქტიური ქალბატონი. პირველად 1917 წლამდე დააპატიმრეს. სულ სამჯერ იყო დაპატიმრებული.1918 გახდა დამფუძნებელი კრების წევრი. გასაბჭოების შემდეგ მონაწილეობდა ანტისაბჭოთა მოძრაობაში. 1926 დააპატიმრეს და გადაასახლეს.
ტატა თვალჭრელიძე. საოცრად საინტერესოდ საუბრობდა. როცა არავის ეცალა კინოსთვის, ის მაშინ ყვებოდა კინოს ამბებს ეკრანიდან. უნივერსიტეტში კინოფაკულტეტი ჩამოაყალიბა, მერე კი კინოს ენისა და სტრუქტურის სამეცნიერო-კვლევითი ლაბორატორია. საინტერესო კინოკრიტიკოსი იყო.
რენე შმერლინგი. ხელოვნებათცოდნე. ქართული ხელოვნების მკვლევარი. ჩუბინაშვილის სახელობის ქართული ხელოვნების ისტორიისა და ძეგლთა დაცვის კვლევის ეროვნული ცენტრის ერთ-ერთი დამაარსებელი.
მარიამ ივანიშვილი-დემურია. დაამთავრა სამეანო ინსტიტუტი. მუშაობდა თბილისში, ოზურგეთსა და საჩხერეში. აქტიურად მონაწილეობდა თეატრის, სამკითხველოების დაარსებაში, საგანმანათლებლო მოძრაობაში. 1904 წელს დააარსა ჟურნალი “ნაკადული”.
ირინა შტენბერგი. მხატვარი. 30-იანებში მოუწია კომპრომისზე წასულიყო და საჯაროდ მოინანია თავისი შემოქმედების “ბურჟუაზიულობა”. ქართული სცენოგრაფიის ჩამოყალიბებაში დიდი როლი შეასრულა. . მუშაობდა დაზგურ მხატვრობაში, ფერწერაში, გრაფიკაში. მერე კი მიივიწყეს.
წყარო: https://at.ge/2018/03/08/ქალები-საქართველოდან/
პირველი ქართველი პარლამენტარი ქალები
1919 წელს საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის საკანონმდებლო ორგანოს დამფუძნებელთა კრებაში 130 დეპუტატი შედიოდა, აქედან 5 ქალი იყო
მინადორა ორჯონიკიძე-ტოროშელიძე
1918 წლიდან მონაწილეობდა საქართველოს ეროვნული საბჭოს მუშაობაში, ხელი მოაწერა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამოუკიდებლობის აქტს. 1918 წელს იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი. 1919 წელს აირჩიეს საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად სოციალ-დემოკრატების სიით. იყო შრომის და სახალხო ჯანმრთელობის კომისიის წევრი.
1921 წლის თებერვალში საბჭოთა რუსეთის არმიის თავდასხმისას მუშაობდა საქართველოს წითელ ჯვარში. საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ ჩაბმული იყო ანტი-საბჭოთა არალეგალურ მოძრაობაში. მომდევნო წლებში რეპრესიებს ემსხვერპლნენ მისი ქმარი და შვილები, თავად მინადორა კი მრავალგზის გადაასახლეს. მხოლოდ 1950 წელს მიეცა თბილისში დაბრუნების საშუალება. რეაბილიტირებულია 1956 წელს.
ელეონორა ტერ-ფარსეგოვა-მახვილაძე
1902 წლიდან იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი. 1905 წლის 17 ოქტომბრის მანიფესტის შემდეგ, ორგანიზაციამ რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის ბათუმის კომიტეტის სოხუმის ჯგუფი (რომლის ერთ-ერთი ხელმძღვანელი იყო ელეონორა) რეალურად ხელში აიღო ქალაქ სოხუმის მმართველობა და ჩაანაცვლა მეფის ხელისუფლების თითქმის ყველა სტრუქტურა. ამის გამო 1908 წელს პირველად დააპატიმრეს. 1917 წლამდე კიდევ სამჯერ იყო დაპატიმრებული.
1918 წელს აირჩიეს საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად სოციალ-დემოკრატების სიით. 1921 წლიდან, საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ ჩართული იყო არალეგალურ, ანტი-საბჭოთა მოძრაობაში. 1924 წლის აჯანყების შემდეგ აქტიურობდა სოციალ-დემოკრატიული პარტიის არალეგალური ორგანიზაციების აღდგენის პროცესში. 1925 წელს აირჩიეს საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის არალეგალური ცეკას შემადგენლობაში.
საქართველოს სსრ-ს საგანგებო კომისიამ 1926 წელს დააპატიმრა და ამიერკავკასიის ფარგლებიდან გაასახლა. გადასახლებიდან დაბრუნდა 30-იან წლებში; ეწეოდა კერძო პედაგოგიურ საქმიანობას. გარდაცვალების თარიღი უცნობია.
ქრისტინე შარაშიძე
იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი 1905 წლიდან. აქტიურად მონაწილეობდა 1905-1906 წლებში ტფილისში რევოლუციურ გამოსვლებში; ამზადებდა საგაზეთო ინფორმაციებს; 1905 წლის ნოემბერში, ტფილისში სომეხ-თათართა შეტაკებებისგანმუხტვისას მონაწილეობდა ე.წ. მფრინავ რაზმში, რომელიც სამედიცინო დახმარებას უწევდა დაშავებულებს.
1917 წელს იყო ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობის და თბილისის უნივერსიტეტის დამფუძნებელი საზოგადოების წევრი.
1919 წელს არჩეული იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად სოციალ-დემოკრატების სიით; შედიოდა პრეზიდიუმის სამდივნოში, ასევე იყო საბიბლიოთეკო, სარედაქციო და სახალხო განათლების კომისიის წევრი.
ანა სოლოღაშვილი
1903 წლიდან იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი. 1918 წლიდან მონაწილეობდა საქართველოს ეროვნული საბჭოს მუშაობაში, ხელი მოაწერა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამოუკიდებლობის აქტს. 1918 წელს იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი. 1919 წელს აირჩიეს საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად სოციალ-დემოკრატების სიით. იყო საბიბლიოთეკო და სარედაქციო კომისიის წევრი.
საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ ჩაბმული იყო ანტი-საბჭოთა არალეგალურ მოძრაობაში. 1925 წლიდან ეწეოდა პედაგოგიურ საქმიანობას.
1937 წელს დააპატიმრა შინსახკომის სამხრეთ ოსეთის ავტონომიური ოლქის რაიონულმა განყოფილებამ. 1937 წლის 27 ნოემბერს, საქართველოს სსრ-ს შინსახკომთან არსებულმა განსაკუთრებულმა სამეულმა (ე.წ. ტროიკა), ანტისაბჭოთა და ანტისაკოლმეურნეო პროპაგანდის და "შოვინისტური" განწყობების, ასევე "მენშევიკთა" ლიდერ რამიშვილთან კავშირის ბრალდებით, ოლა სოლოღაშვილს დახვრეტა მიუსაჯა.
ელისაბედ ნაკაშიძე-ბოლქვაძე
1904 წლიდან იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი; მუშაობდა გურიაში გლეხებს შორის. 1905 წელს, სოციალ-დემოკრატიულ პარტიაში განხეთქილების დაწყების შემდეგ, მიემხრო მენშევიკებს. 1907 წელს გურიის პარტიულმა ორგანიზაციებმა აირჩიეს სოციალ-დემოკრატიული პარტიის გურიიის კომიტეტის წევრად. 1907 წელს გურიის კომიტეტის დაპატიმრებისა და გადასახლების შემდეგ ლიზა ნაკაშიძე გაძევებული იყო ამიერკავკასიის ფარგლებიდან. დაბრუნდა 1917 წლის თებერვლის რევოლუციის შემდეგ.
1917 წლის 20 მარტს ლიზა ნაკაშიძე აირჩიეს გურიის ქალთა საზოგადოების თავმჯდომარედ.1918 წლის მარტში იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის ცენტრალური კომიტეტის წევრობის კანდიდატი. 1919 წელს აირჩიეს საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად სოციალ-დემოკრატების სიით. იყო შრომის კომისიის წევრი.
Подписаться на:
Сообщения (Atom)